GÜLSÜM HANIMIN KIZI

-"Kitap okumuyor. Saatlerce çizgi film izliyor, başından kaldıramıyorum. Hele telefonu eline aldı mı, mümkün değil bırakmıyor. O kadar merakla ve heyecanla sormama rağmen, gününün nasıl geçtiğini hayatta anlatmaz mesela..." diye konuşmasına devam ediyor Gülsüm hanım.

Sadece kızının yapmasını istediği ama bir türlü yaptıramadığı davranışlarına odaklanmış bir şekilde, uzuuunca bir liste gibi akıp gidiyor söyledikleri.

Halbuki faydalarindan, zararlarından bahsedip davranışlarıyla ilgili açıklamalar yapmış, onu uyarmış, önemsemiş olmasına rağmen bir çocuk bunu yaparsa, hiç uyarılmayan çocuklar nasıl olurdu kim bilir diye düşünüyor içten içe.

'Peki ya o dakikalarca kendisi oyun kuran çocuklar, kitap okumayı ve incelemeyi seven çocuklar, hayatlarında telefon ve televizyon sınırını kabul eden çocuklar, hele hele gününün nasıl geçtiğini anlatan çocuklar... Bunlar nasıl oluyordu? Hepsini onemsememe rağmen benim kızımda neden yerleşemedi bu özellikler?...' diye sorgulamaya başladı kendisini.

Araştırdı, sordu, okudu okudu, düşündü ve artık anlamıştı. Biliyordu. Bu dedikleri çok önemliydi ve kızının hayatına yerleşmesini istiyordu ama bir eksik vardı. Kendi hayatında bu saydıklarına ne kadar önem veriyordu acaba? İzlediği veya izlemese bile sürekli açık olan televizyon, kitaplıkta kendisine ait sadece  bir kaç tane olan üzeri tozlanmış kitap, elinden düşürmediği telefon, kendi gününün nasıl geçtiğini anlatmadığı gerçeğini düşününce, yüzüne tokat gibi vurulmuştu sorularının cevabı. 

Gülsüm hanım kızının değil aslında kendisinin güzel bir değişime ihtiyacı olduğunu anladı ve uzuunca bir liste yaptı, ama bu sefer kendisi için. Kararlıydı, listeyi hayata geçirecekti. Ve bu süreçte kızına yapmasını istediği şeylerle ilgili bir uyarıda bulunmayacaktı. Çünkü yapmıyor olması sebebiyle kızına "yap" demeye artık kendinde hak görmüyordu. Kırk gün kadar, kendi hayatı için sınırları olan ve yeniliğe açık bir sürecin sonunda, kızının da değişmeye başladığını gördü. Kızı bu süreçte gözlemlemişti annesini tabiki. Ve artık değişimle ilgili kızına bir açıklama yapma zamanı gelmişti.

-"Sana önceden yapman için söylediğim hiçbir şeyi kendim yapmadığımı farkettim. Dolayısıyla dediklerim doğru olsa bile, sana etki etmiyordu. Kendimde artık uyarma hakkı görmedim ve önce kendim uygulamaya başladım. Çok geçmedi farkettin değişikliği ve sen de bana katıldın. İlk yaptığım yanlış bir yaklaşımdı bunun için özür dilerim. Bundan sonrası için birlikte bir liste yapmaya var mısın?" 

Gülsüm hanımın  kızı artık annesindeki değişimin güzelliğinin farkındaydı ve birlikte yapacakları şeyleri düşündüler.

Uzun zaman sonra dışarda bir yerde Gülsüm hanımla karşılaştığımda çantasında kitabıyla gezdiğini öğrendim ve Gülsüm hanım kızının artık hem kitap okumayı çok seven bir kütüphane üyesi, hem de gününün nasıl geçtiğini detaylarıyla anlatan bir çocuk olduğunu söyledi.

-"Öyle ki bazı anlattıklarında bu küçük detaya ne gerek var diye düşünüyorum ama anlatmadığı zamanların acısını çıkarırcasına o anlatıyor ben de hevesle dinliyorum..."